Muzyczny

Częściowo czarno-biały materiał zawierający historię słynnego amerykańskiego zespołu The Beach Boys, wzbogacony o wywiady z jego członkami.

Po śmierci rodziców młodej piosenkarki, przyjaciel domu i zarazem znany muzyk postanowił zająć się wychowaniem sieroty.

Dokument przedstawia pewne wydarzenie muzyczne w Watts, Los Angeles Coliseum, które miało miejsce 20 sierpnia 1972 roku. Uznawane jest za coś w rodzaju festiwalu Woodstock, ale z udziałem czarnoskórych artystów.

Twórcy śledzą zespół przez okres czterech lat, opowiadając niezwykłą historię tego, jak trzech młodych mężczyzn zdecydowało się podążyć za swoimi marzeniami i zostać gwiazdami popu.

Przybywający z wizytą cyrkowiec wzywa lekarza, aby wyleczył jego chorego słonia.

Duch nauczyciela muzyki opiekuje się młodym mechanikiem, który posiada talent muzyczny.

Wszyscy gdzieś idą i bawią się doskonale, a ja zostaję w domu i nie bawię się wcale / Everybody's going out and having fun I'm a fool for staying home and having none – gdy widzi się zmianę jaka nastąpiła w scenicznej prezencji Neila Younga od czasu Heart of Glass, wydaje się, że muzyk wziął sobie do serca tekst piosenki Oh Lonesome Me. Po nostalgicznym koncercie z 2006 roku, Neil Young Trunk Show zaskakuje dynamizmem i rock-szaleństwem spod znaku rozwianych włosów i luźnych koszul. Young żegna Nashville i country-folkowy entourage i tak jak swoim filmie CSNY Déjà vu z antybushowskiej trasy z muzykami CSNY pokazuje, że jego rockowy pazur bynajmniej się nie stępił.

Simon Eskanazy (Antoine de Caunes) to młody homoseksualny muzyk po trzydziestce. Urodzony w rodzinie żydowskiej, miał duże trudności z zaakceptowaniem jego homoseksualizmu przez rodzinę, zwłaszcza matkę i wujka Salomona (Michel Aumont). Ten ostatni, bogaty bankier, proponuje mu układ: daje 10 milionów franków i zapisuje w spadku swoją posiadłość, jeśli Simon zgodzi się na ślub. Z początku niechętny poznaje Rosalie (Elsa Zylberstein), także Żydówkę, bardzo religijną, a także piosenkarkę, której rodzice mieszkają w Stanach Zjednoczonych. Stopniowo, poznając się, Simon zakochuje się w niej.

Po dziesięciu latach przerwy, Orel (Orelsan) i Gringe (Gringe), trzydziestolatkowie, wciąż borykają się z wydaniem swojego pierwszego albumu muzyki rap. Ich teksty, usiane żartami w złym guście i pełne zawiłych odniesień, przywołują ich codzienne życie w przeciętnym prowincjonalnym miasteczku. Problem: Nie można zakończyć utworu. Po burzliwej sesji z udziałem producentów, mają 24 godziny na wydanie utworu godnego tej nazwy. Ich stare przywiązania, lęk przed porażką, kunktatorstwo, inwazyjność kumpli, problemy relacji, itd., stają na ich drodze.