Filmy samobójstwo, lata 70., fotografia

Fikcyjna biografia autentycznego prezentera telewizyjnego Chucka Barrisa, który przez wiele lat prowadził program "Gong Show". Jednak praca ta była zaledwie przykrywką dla jego "prawdziwej" działalności. Barris bowiem był płatnym zabójcą pracującym na zlecenie CIA.

Nastolatka z pomocą przyjaciół walczy z wampirami, demonami i innymi piekielnymi stworzeniami.

W 1977 roku Harvey Milk został wybrany na radnego w San Francisco i stał się pierwszym w historii przyznającym się otwarcie do homoseksualizmu mężczyzną wybranym do znaczącej instytucji publicznej w Ameryce. Jego zwycięstwo było nie tylko sukcesem w walce o prawa gejów, wpłynął na zmianę wielu aspektów życia politycznego. Docierając do wszystkich - od starszych obywateli po działaczy związkowych - Harvey Milk zmienił sposób pojmowania walki o prawa człowieka i przed przedwczesną śmiercią w 1978 roku stał się bohaterem dla wszystkich Amerykanów.

Pippa Lee (Robin Wright) to kobieta w średnim wieku, oddana, młodsza żona majętnego wydawcy (Alan Arkin), którego choroba spowodowała, że przeprowadzili się na spokojne przedmieścia. Kobiecie jednak nie sprzyja zbytnio nowa przestrzeń życiowa - wraca myślami do przeszłości, wspomina trudne dzieciństwo. Powoli i spokojnie zaczynają pojawiać się pierwsze objawy załamania nerwowego. Punktem kulminacyjnym staje się zdrada męża.

Film jest adaptacją izraelskiego filmu z 2007 roku pt. Ha-Hov. Historia rozpoczyna się w 1997 roku, kiedy do byłych agentów Mossadu, obecnie na emeryturze - Rachel (Mirren) i Stefana (Wilkinson) dociera szokująca informacja o ich byłym współpracowniku Davidzie (Hinds). Cała trójka od lat podziwiana była przez obywateli Izraela za sprawą misji przeprowadzonej w 1966 roku, kiedy trójka ta wytropiła nazistowskiego zbrodniarza Vogela (Christensen) w Berlinie Wschodnim. Mimo ogromnego ryzyka i kosztów osobistych misja zakończyła się sukcesem. Tak przynajmniej się wydawało przez trzydzieści lat...

Victor młody chłopak, który urodził się w autobusie, nie może zapomnieć o Helenie, narkomance i córce dyplomaty. Przychodzi więc do niej do domu. Ta, myśląc, że to handlarz, wpuszcza go. Kiedy orientuje się, że to Victor każe mu odejść. Kiedy chłopak się sprzeciwia, oddaje w jego kierunku strzał z pistoletu. Sąsiadka, która usłyszała strzał, wzywa policję. Na miejscu stawiają się David i Sancho. Dochodzi do szamotaniny, w której David zostaje przypadkowo postrzelony. Ta jedna, mała kula, naznacza życie wszystkich bohaterów. David zostaje sparaliżowany, a Victor trafia do więzienia na sześć lat. Po odsiedzeniu wyroku, wychodzi na wolność i postanawia odwiedzić Helenę. Dowiaduje się, że jest ona teraz żoną Davida, który jest gwiazdą koszykówki na wózkach.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

Jest rok 1974, Stany Zjednoczone przechodzą jeden z najtrudniejszych momentów w swojej demokratycznej historii: afera Watergate, która doprowadziła do odsunięcia od władzy ówczesnego prezydenta Richarda Nixona. Film oparty na prawdziwych wydarzeniach wciąga nas z niezwykłą siłą w historię biznesmena, który aby zrealizować swój amerykański sen sięga po radykalne środki. Z bronią ukrytą w nogawce spodni postanawia dokonać zamachu na prezydenta Richarda Nixona.

Biografia jednego z najbardziej oryginalnych i dziwacznych amerykańskich reporterów, legendarnego twórcy bezczelnego, prześmiewczego i nieustraszonego stylu dziennikarstwa nazwanego „gonzo”, Huntera S. Thompsona. Był autorem powieści "Fear And Loathing In Las Vegas", na podstawie której Terry Gilliam nakręcił Las Vegas parano z Johnnym Deppem w niezapomnianej roli Thompsona, który wypija tysiące szklanek bourbona i wciąga niezliczone kreski kokainy. Reżyser Alex Gibney inteligentnie przepytuje kolegów Thompsona i maluje wielowymiarowy portret, który ukazuje go jako człowieka niezwykle inspirującego i jednego z najbardziej wpływowych amerykańskich pisarzy i buntowników. Narratorem filmu jest Johnny Depp.

Reżyser Grant Gee (znany m.in. z produkcji Meeting People Is Easy obrazującego trasę koncertową zespołu Radiohead) przedstawia dokument o historii grupy Joy Division - czwórki młodych chłopaków z Manchesteru, którzy zainspirowani twórczością Sex Pistols, w 1976 roku sami założyli swój zespół. Członkowie zespołu, dziennikarze oraz wiele innych osób opowiadają niezwykłą historię punkowej grupy, której styl ostatecznie zakwalifikowano jako post punk i new wave. W filmie wykorzystane zostały prywatne zdjęcia muzyków, niepublikowane wcześniej fragmenty koncertów oraz niedawno odnalezione nagrania grupy, a także jeden z ostatnich wywiadów z menadżerem Joy Division i szefem Factory Records - Tonym Wilsonem - który zmarł na raka w 2007 roku.