Filmy narkomania, sława

Produkcja ta jest portretem wielowymiarowej kobiety. Od chórzystki z New Jersey do jednej z najlepiej sprzedających się i najczęściej nagradzanych artystek wszechczasów, widzowie zostają zabrani w inspirującą, przejmującą i pełną emocji podróż przez wyjątkowe życie i karierę Houston, z zapierającymi dech w piersiach występami i ścieżką dźwiękową zawierającą najbardziej ukochane przeboje.

Poruszający dokument poświęcony pamięci legendy muzyki pop i R&B – Whitney Houston. Chwytający za serce, a przy tym intymny i porażająco szczery filmowy portret, dający wyjątkowe spojrzenie na życie, zawrotną karierę oraz powolny upadek, obdarzonej niespotykanym wręcz talentem gwiazdy. Wypełniony wspomnieniami najbliższych artystki, niepublikowanymi wcześniej filmami oraz muzyką, która już dziś uzyskała status nieśmiertelności.

Tej kobiety nie trzeba nikomu przedstawiać, choć w masowej wyobraźni opis Whitney Houston składa się z ogólników w stylu „ikona popu”, „mega gwiazda muzyki”, „niesamowity głos”, „zmarła po przedawkowaniu narkotyków”. Reżyserski duet, Nick Broomfield i Rudi Dolezal przyglądają się temu, co przed oczami publiczności było ukryte: dzieciństwu artystki, jej niesamowitej wrażliwości, otwartości, dobremu sercu i relacjom, które ją uskrzydlały lub skrzydła podcinały, ale zawsze stanowiły punkt odniesienia. Jedna z najlepiej znających ją osób mówi w prologu filmu, że Whitney zmarła na skutek złamanego serca, a nie z powodu przedawkowania narkotyków. Z tego właśnie: wspomnień bliskich, nieznanych amatorskich nagrań oraz z materiałów zarejestrowanych podczas ostatniej udanej trasy koncertowej piosenkarki budują zbudowany jest ten poruszający, słodko-gorzki dokument. Są tu i smaczne anegdoty, widz dowie się na przykład, dlaczego Houston śpiewa początek słynnej piosenki „I will always love you” a capella.

Whitney Houston (w tej roli Yaya DaCosta) i obdarzony wybuchowym temperamentem, młodszy od niej o sześć lat muzyk Bobby Brown (Arlen Escarpeta) spotkali się po raz pierwszy w 1989 roku podczas gali rozdania nagród Soul Train. Ich znajomość przekształciła się w gorący romans i trzy lata później para stanęła na ślubnym kobiercu. Niedługo potem na świecie pojawiła się ich córka Bobbi Kristina. Jednocześnie Whitney konsekwentnie budowała swoją karierę. Jej olbrzymi sukces nie pozostał bez wpływu na życie prywatne – w domu Whitney i Bobby’ego coraz częściej pojawiały się narkotyki i alkohol, a ich małżeństwo przypominało ciągłą walkę.

Jeanne (Maïdi Roth) i Johanna (Virginie Ledoyen) są przyjaciółkami i mieszkają w Decazeville, francuskiej „dziurze”, która czerpie wszystkie swoje zasoby z kopalni. Jeanne jest tak samo introwertyczna i romantyczna, jak Johanna jest ekstrawertyczna i zmysłowa. Obie założyły duet Les Sirènes, który obsługuje wiejskie bale. Decazeville jest w agonii po zamknięciu ostatniej kopalni. Dwie młode dziewczyny postanawiają pojechać do Paryża, aby spróbować szczęścia w konkursie telewizyjnym. Johanna i Jeanne chcą się zarejestrować razem, ale regulamin przewiduje, że mogą wziąć udział tylko artyści indywidualni. Johanna wychodzi na scenę, ale to głos Joanny wznosi się, gdy śpiewa Johanna. Johanna wygrywa rywalizację i zostaje wciągnięta w paradę przebojów. Jej album, wsparty tekstami i głosem Joanny, jest arcydziełem, a sukces rośnie. Za kurtyną nic nie idzie dobrze. Johanna, choć ceniona przez publiczność, dryfuje po wszelkiego rodzaju ekscesach: narkotykach, seksie... Czuje się wykluczona przez bliskich, podczas gdy Jeanne za kulisami otrzymuje wszelkie pochwały, ale czuje się poświęcona. Taka sytuacja nie odpowiada żadnej z nich i ich związek się pogarsza. Żadna z nich nie czuje się kochana i brana pod uwagę przez drugą.

Chociaż Gilbert i Sullivan spodziewają się, że ich operetka będzie hitem, "Princess Ida" jest krytykowana za rutynowość. Drugi z nich stwierdza, że zabrakło pomysłów aby zrealizować opowiadania przyjaciela. Wolałby raczej komponować opery. Pomysł ten zagraża relacji pomiędzy mężczyznami...

Historia słynnego muzyka opowiedziana przez Martina Scorsese. Wykorzystując fragmenty starych nagrań, wywiady z przyjaciółmi i rodziną, reżyser przybliża życie jednego z Beatlesów. Film odpowiada na pytanie, jak ważną rolę odgrywała dla niego muzyka i duchowy aspekt istnienia. Dokument został wyróżniony m.in. dwiema nagrodami Emmy i nominacją do nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej (BAFTA).

Nowy Jork, późne lata 70. Jedna dziewczyna żyje na całego. Seks, pieniądze, szyk, sława... to wszystko jest w jej zasięgu. Pewnie porusza się po parkiecie, dumnie kroczy po wybiegu, patrzy na Ciebie z okładek magazynów. Jest boginią. Jest gwiazdą. Nazywa się Gia. Zbyt piękna by umrzeć. Zbyt dzika by żyć. Film oparty na tragicznym życiu pierwszej amerykańskiej supermodelki.